...ดนตรี...
จะต้องถอนใจ อีกสักเท่าไร
โลกแห่งความเป็นจริง
ไม่เคยเป็นอย่างใจ
วันและคืนเปลี่ยนหมุน
ให้เราวิ่งตามเรื่อยไป
โตแล้ว ทุกอย่างเปลี่ยนไป
การเป็นผู้ใหญ่ มันไม่ง่ายเลย
มันไม่คุ้นไม่เคย
ยิ่งคิดยิ่งเหนื่อยใจ
ไม่มีเวลาเหลือ
ไว้ฟังไว้คิดถึงใคร
โตแล้ว ต้องทำอย่างไร
เมื่อนาฬิกาในชีวิต
หมุนเร็วกว่าใจ
จนตัวเราเองอาจหล่นหาย
เมื่อเด็กคนหนึ่ง
ที่อยู่ในใจ เขาไปไหน
ทำไมวันนี้เขาหายไปจากเรา
ขอพื้นที่เล็กๆ
ให้ยังเป็นเด็กอยู่ได้ไหม
ในวันนึงเท่าไร
ก็ไม่เปลี่ยนไปได้หรือเปล่า
ให้ความสดใส ยังอยู่กับเรา
อย่าให้ใครเขามาแย่งไป
แค่เพียงอยาก ขอพื้นที่เล็กๆ
นี้ยังเป็นเด็กไปนานๆ
ให้เรายังได้ฝัน ให้เรายังยิ้มได้
โลกแห่งความจริง
มันจะดีหรือร้าย
เก็บความเป็นเด็กในหัวใจ
...เอาไว้
.........
ตรงขอบฟ้านั้น
มีรุ้งพาดผ่าน
เมื่อความจริงความฝัน
ได้มาบรรจบกัน
ที่ดินแดนแห่งนั้น
เด็กน้อยคนหนึ่งกับฉัน
จูงมือ เดินไปด้วยกัน
เมื่อนาฬิกาในชีวิตหมุนเร็วกว่าใจ
จนลืมว่าเราเคยเป็นใคร
อย่าลืมเด็กน้อย
ทิ้งปล่อยเขาคอยอยู่เดียวดาย
ได้ยินใช่ไหมเสียงนั้นที่เรียกเรา
ขอพื้นที่เล็กๆ
ให้ยังเป็นเด็กอยู่ได้ไหม
ในวันนึงเท่าไร
ก็ไม่เปลี่ยนไปได้หรือเปล่า
ให้ความสดใส ยังอยู่กับเรา
อย่าให้ใครเขามาแย่งไป
แค่เพียงอยาก ขอพื้นที่เล็กๆ
นี้ยังเป็นเด็กไปนานๆ
ให้เรายังได้ฝัน ให้เรายังยิ้มได้
โลกแห่งความจริง
มันจะดีหรือร้าย
เก็บความเป็นเด็ก ในหัวใจ
จะอยู่กับฉันตลอดไป
ดนตรี...
(ขอพื้นที่เล็กๆ ขอพื้นที่เล็กๆ
ขอพื้นที่เล็กๆ ให้ใจยังเป็นเด็ก)
อยู่กับฉันตลอด ไม่ให้ใครแย่งไป
(ขอพื้นที่เล็กๆ ขอพื้นที่เล็กๆ
ขอพื้นที่เล็กๆ ให้ใจยังเป็นเด็ก)
จะต้องถอนใจ อีกสักเท่าไร
โลกแห่งความเป็นจริง
ไม่เคยเป็นอย่างใจ
วันและคืนเปลี่ยนหมุน
ให้เราวิ่งตามเรื่อยไป
โตแล้ว ทุกอย่างเปลี่ยนไป
การเป็นผู้ใหญ่ มันไม่ง่ายเลย
มันไม่คุ้นไม่เคย
ยิ่งคิดยิ่งเหนื่อยใจ
ไม่มีเวลาเหลือ
ไว้ฟังไว้คิดถึงใคร
โตแล้ว ต้องทำอย่างไร
เมื่อนาฬิกาในชีวิต
หมุนเร็วกว่าใจ
จนตัวเราเองอาจหล่นหาย
เมื่อเด็กคนหนึ่ง
ที่อยู่ในใจ เขาไปไหน
ทำไมวันนี้เขาหายไปจากเรา
ขอพื้นที่เล็กๆ
ให้ยังเป็นเด็กอยู่ได้ไหม
ในวันนึงเท่าไร
ก็ไม่เปลี่ยนไปได้หรือเปล่า
ให้ความสดใส ยังอยู่กับเรา
อย่าให้ใครเขามาแย่งไป
แค่เพียงอยาก ขอพื้นที่เล็กๆ
นี้ยังเป็นเด็กไปนานๆ
ให้เรายังได้ฝัน ให้เรายังยิ้มได้
โลกแห่งความจริง
มันจะดีหรือร้าย
เก็บความเป็นเด็กในหัวใจ
...เอาไว้
.........
ตรงขอบฟ้านั้น
มีรุ้งพาดผ่าน
เมื่อความจริงความฝัน
ได้มาบรรจบกัน
ที่ดินแดนแห่งนั้น
เด็กน้อยคนหนึ่งกับฉัน
จูงมือ เดินไปด้วยกัน
เมื่อนาฬิกาในชีวิตหมุนเร็วกว่าใจ
จนลืมว่าเราเคยเป็นใคร
อย่าลืมเด็กน้อย
ทิ้งปล่อยเขาคอยอยู่เดียวดาย
ได้ยินใช่ไหมเสียงนั้นที่เรียกเรา
ขอพื้นที่เล็กๆ
ให้ยังเป็นเด็กอยู่ได้ไหม
ในวันนึงเท่าไร
ก็ไม่เปลี่ยนไปได้หรือเปล่า
ให้ความสดใส ยังอยู่กับเรา
อย่าให้ใครเขามาแย่งไป
แค่เพียงอยาก ขอพื้นที่เล็กๆ
นี้ยังเป็นเด็กไปนานๆ
ให้เรายังได้ฝัน ให้เรายังยิ้มได้
โลกแห่งความจริง
มันจะดีหรือร้าย
เก็บความเป็นเด็ก ในหัวใจ
จะอยู่กับฉันตลอดไป
ดนตรี...
(ขอพื้นที่เล็กๆ ขอพื้นที่เล็กๆ
ขอพื้นที่เล็กๆ ให้ใจยังเป็นเด็ก)
อยู่กับฉันตลอด ไม่ให้ใครแย่งไป
(ขอพื้นที่เล็กๆ ขอพื้นที่เล็กๆ
ขอพื้นที่เล็กๆ ให้ใจยังเป็นเด็ก)
จบเนื้อเพลงพื้นที่เล็กๆ - บอย ตรัย ภูมิรัตน์